تاریخچه ی چاپ پارچه:
ابتدایی ترین نمونه ی چاپ پارچه چاپ باتیک می باشد.چاپ باتیک ترکیبی ازبرگ درخت مو، سود سوز آور و خاک رس است که از ترکیب آنها، ماده ای چسبناک تشکیل می شود.این مدل از چاپ پارچه ابتدا در چین سپس در اندونزی و سپس در جاهای دیگر گسترش پیدا کرد وهر کشوری با هر سنت مشخص آن کشور تغییراتی را به وجود می آورد.این ماده ی چسبناک را به وسیله ی قلمو به گوشه هایی از پارچه می زدند سپس تمام پارچه را رنگرزی می کردند.این مواد چسبنده از رنگی شدن طرح های اصلی پارچه جلوگیری می کرد.قدیمی ترین نقش دیواره ها به 2100 سال قبل از میلاد مسیح می باشد.نمونه پارچه هایی که پیدا شده نیز مربوط به همین زمان و از سکا های مصر می باشد.
هنر چاپ پارچه و به روش ابتدایی ترین روش که چاپ باتیک بود از طریق جاده ابریشم آن هم از طریق تاجران آذربایجانی به تبریز وارد شد.در ایران موادی را مانند پیه گوسفند، موم عسل و سقز خام جایگزین برگ مو،سود سوز آور و خاک رس می کردند که نام بین المللی آن واکس باتیک می باشد ولی در آذربایجان آن را با نام روغن کلاقه ای می شناسنند و دلیل جالب آن این است که ابتدا چاپ روی پارچه هایی انجام می شد که زمینه ی آن مشکی بود از این رو طرح نهایی آن شبیه پر کلاغ می شد و به خاطر همین این اسم را روی آن گذاشتند.بعد از گذشت زمان رنگ قرمز به این مجموعه اضافه می شد که زمینه ی آن یا سورمه ای بود یا مشکی و طرح هایی که می زدند خال دار بودند.نوع دیگر چاپ پارچه چاپ قلمکار بود که این نوع چاپ روی پارچه های کتان و کرباس و …. انجام می شد.روش چاپ آن به این صورت بود که طرح های اصلی را به وسیله ی قالب هایی روی پارچه می زدند علت نامگذاری آن به قلمکار این بود که در ابتدا روش قلمکاری به این صورت بود که با قلمو نقشهایی روی پارچه می زدند و توسط یک سری مواد شیمیایی این رنگه را روی پارچه ثابت می کردند.این روش توسط مغول ها در اواسط قرن هفتم وارد ایران شد که از قدیمی ترین آثارها در مجموعه ی ژرم پشون نگهداری می شود و که البته مربوط به اصفهان نیز می باشد.
